ببینید بشر دیگه خیلی که تا حالا ترکونده در مورد شناخت انسان توانسته به یک جاهایی برسه در "نورو ساینس" اما به هر حال مسلما نوروساینس هم درست حسابی شناخته شده نیست. هنوز در کل دنیا لبه های علم، ادبیات، هنر، اختراع، اکتشاف، و هر چیز دیگری هنوز برپایه اشراق، بیداری ذهنی، دیگه چه میدونم، اغراب فلسفی، همون چیزی که باعث میشه ذهن آدم بیدار بشه و به درک عمیقتری از هستی برسه اتفاق میفته. و این اتفاقی نیست که در طول تاریخ از زمانی به بعد متوقف شده باشه. خب فوتبالیستهای آلمانی اگر میرن تو جام جهانی اول میشن. یا مثلا آرژانتین اگر کشوریه که با چندرغاز پول هنوز در تمامی دنیا کلی فوتبالیست و مربی شاخص داره. و یا انگلیس اگر کشوریه که هنوز بر قله های هنر در همه زمینه ها می ایسته. و یا آلمان و ژاپن اگر توانستند خودشونو به قله های تکنولوژی برسونند. و یا آمریکا اگر توانست در همه زمینه ها به درجه خیلی توپتر نه ولی به درجه خیلی توپتر یکمی کمتری برسه! خب اینا همش به نوعیه که اینها روی همین کره زمین تونستند به اون بیداری و بهره وری بالای ذهنی برسند که بتونند بزرگترین کارها رو به دست خودشون انجام بدن. یعنی حداقلش اینه که خودشون شناخت درستی از مسیری که باید طی بشه برای رسیدن به موفقیت دارند. ما ایرانیها اما چی؟ ما الان همه چیزمون یه طوری اتفاق میفته که همش فکر میکنیم اینبار دیگه حتما ترکوندیم اما نگاه نمیکنیم که خب اگر ما ترکوندیم خیلیهای دیگه ای بودن که هم با ما فرق میکردند و هم در قرون گذشته بیشتر از ما ترکوندند و هم بیشتر از ما پیشرفت کردند و هم بیشتر از ما یاد گرفتند و هم بیشتر از ما تاریخ خلق کردند. و هم بیشتر از ما به همه جا رسیدند. خب دیگه روی این کره زمین صاب مرده که دیگه اتفاق خاص دیگری نمیفته که. توی این منظومه شمسی صاب مرده که به غیر از کره زمین جای دیگری حیات وجود نداره که. خب توی این کهکشان صاب مرده که توش خیلی بعیده جای دیگری حیات باشه یک اگر هم پیدا بشه خیلی عجیبه! در این وضعیت که ما یک سری آدمیم با این مشخصات روی کره زمین. بیشتر از رسیدن به همون ذهنیت و مغز و توانایی توپ چه چیز دیگری میتونه برای بشر مهم باشه؟
