ناسیونالیسم، آری یا خیر؟

مسئله قابل تاملی که به نظر میرسد بسیاری از ایرانیان را این روزها دچار کرده است آن است که در قبال احساسات و عقاید ناسیونالیستی خود چگونه باید تصمیم گیری و رفتار کنند؟ به عنوان مثال به نظر میرسد که ایرانیان در قبال توهین مجامع بین المللی به هویت و ملیتشان بسیار جریحه دار و ناراحت میشوند اما در عین حال خیلی بعید به نظر میرسد که حتی تمامی ایرانیهایی هم که در صحنه اول کشور فعالند خیلی از حکومت دل خوشی داشته باشند. حکومتی که به علت ضعفهای نظری و اجرایی اش حال مجبور شده است سیاستهایی ضعیف، دست به عصا و رو به عقب را در پیش بگیرد. اما درنهایت آخر که چه؟ مگر همین حکومت و نظامیون حکومتی نیستند که مدافع امنیت و منافع ملی هستند؟ هم آری و هم نه! اما در کل نمیتوان انکار کرد که ایران در مقایسه با خیلی کشورهای منطقه و حتی دنیا از امنیت بسیار خوبی بخوردار است. پس در زمینه این سوال حداقل ایرانیان نیاز دارند اندکی بیشتر تامل کنند. پاسخ بهتر به این سوال  از نظر من این است که حفظ هویت، طرز تفکر و اندیشه ایرانی و به عبارتی دیگر حفظ "مغز ایرانی" در کشور و در دنیا بسیار ضروری به نظر میرسد چرا که ایرانیان از جمله تمدنهای کهن به شمار میایند و چه قبل و چه بعد از اسلام "مشاهیر" عمدتا پخته ای را به بشریت عرضه کرده اند. مشاهیری که شبیهشان در کمتر جایی از دنیا پیدا میشود. پس میتوان گفت اگر طرز فکر و طرز رفتار ما  در قبال مسائل بین المللی یک رویکرد "دفاعی" و امنیت محور است میتوان به ناسیونالیسم به دید مثبت نگاه کرد. اما اگر رویکر یک رویکرد "هجومی" است، عقاید ناسیونالیستی به شدت به ایران ضرر وارد خواهد کرد. در انتها باید عنوان کرد که در پاسخ به این سوال صرفا تلاش شده است به یک "شهروند عادی" ایرانی کمک شود و نه شهروندی که خود را در زندگی درگیر منافع و ملاحظات عمدتا بی دلیل سیاسی کرده باشد.