فلسفه هایدگر کاملا یک چرت و پرتی اورتوگونال به تمامی حرفهای حسابی و ناحسابی در دنیا به نظر میرسد که به سادگی قابل صرف نظر کردن است. نیچه در تفکر و در بیان خود با وجود آنکه پیش از هایدگر میزیست بسیار عمیقتر و پیشرفته تر صحبت کرده است. تا آنجا که همه میدانند تکنولوژی در عصر حاضر تا چه حدی زندگی بشر را بهبود بخشیده است در تمامی زمینه ها. همه میدانند تکنولوژی تا چه حد از دردهای جهنمی زندگی بشر مانند بیماریهای لاعلاج کاسته است اما کسی منکر آن نیست که تکنولوژی میتواند برای افراد خاصی عواقب منفی نیز داشته باشد. کسی که از تکنولوژی سوال بنیادین میپرسد در حقیقت با یک چیز در نبرد است و آن آزادی است. آنهم نه آزادی به مفهوم هرج و مرج بلکه آزادی به مفهوم واقعی آن! یعنی هایدگر و حزب ناتزی آلمان لزوما هرج و مرج مخالف نبودند بلکه خود بیشترین هرج و مرج را در دنیا باعث شدند اما با آزادی بیان، آزادی اندیشه، آزادی رسانه و تمامی آزادیهایی که به بهبود زندگی منجر میشوند مخالف بودند. به نظر میرسد که هایدگر و حزب ناتزی مروج فرهنگی در دنیای امروز بودند که از آن تحت عنوان "شیطان پرستی" یاد میشود. این برای همه ثابت شده است که تکنولوژی دیگر در عصر حاضر پدیده ای شیطانی نیست زیرا به بهبود زندگی انسان در جوامع بشری انجامیده است و بهبود زندگی انسان در جوامع بدیهتا امری الهی به شمار می آید. این معادل راحت طلبی نیست. به عنوان مثال اختراع پیانو به عنوان یک ساز به نوعی خلق تکنولوژی به شمار می آید اما چه کسی است که باور داشته باشد قطعات زیبای موسیقی کلاسیکی که با پیانو خلق شده اند دون و پست و حقیر باشند و یا چه کسی فکر میکند قطعات موسیقی کلاسیک شیطانی هستند؟ و چه کسی است که نخواهد چنان قطعاتی با موسیقی کلاسیک خلق شود. چه کسی است که با ذهن خلاق به مبارزه برمیخیزد؟ بیشک همان شیطانی که دشمن انسان به شمار می آید!
