دبیرستان هم که کمال که یک مقداری مذهبی بود. البته من خودم هم قبول کرده بودم از اون موقع که اگه تو زندگی پشتوانه فکری کم آوردم یه نقبی هم به مذهب بزنم. البته توی مذهب چیزای خیلی بیشتری بود که به اون سادگی ها خودشو هزاران سال سرپا نگه داشته بود. بعد کم کم فهمیدم که انگار همانطور که میگویند آسمان ستونهایی دارد و هرچقدر که مردم از خدا دورتر باشند بیشتر هم دنیا جای غیر قابل تحملتری میشود و حالت سرباز صفری که همه محصلین این مدرسه داشتند واقعا تحسین برانگیز بود. حیاط مدرسه و امکاناتش چیزی کم نداشت و معلمها واقعا آدمهای جالبی بودند ولی کلا جو غالب مدرسه جو مذهبی بود. البته نه میان دانش آموزان بلکه میان کادر مدرسه. اکثر معلمها هم مذهبی نبودند. تابحال هم همیشه احساس میکنم به عنوان فارق التحصیل این مدرسه همیشه آدم مسوولیت پذیری بوده ام.