یکی از نگرانی های من از روشنفکری نوع ایرانی

یکی از نگرانی های من درباره روشنفکری نوع ایرانی اینچنین است. اگر جامعه مردان را به دو قسمت تقسیم کنیم: 1) افراد ریش دار 2) افراد بدون ریش. جامعه نوظهور جوانان روشنفکر ایرانی تعداد زیادیشان مسلما نسبت به ریش نظر منفی خواهند داشت. یعنی حداقل قاطبه دخترهای جوان و بعضا دم بخت، درباره ریش شدیدا نظر منفی خواهند داشت. هر شخص ریشدار را به علت چنان خیانتی تا انتهای روحشان مجازات خواهند کرد و برای نابودی او خواهند کوشید! افراد بدون ریش به طبقه دیگری تعلق میگیرند که درباره شان قضاوت به نوع دیگری صورت میگیرد! افرادی که بعضی وقتها ریش دارند و بعضی وقتها ریش ندارند به عنوان مجازات به دسته ریشدار اختصاص داده خواهند شد و به همین سادگی، سر قضیه ای به این مسخرگی که آیا آدم ریشدار در جامعه خوب است یا بد، شیرازه کل روشنفکری های نوع ایرانیشان از هم میپاشد و همه شان به گروه بازنده تعلق میگیرند. حکومت برای شکست سیاسی همه شان کافی است صرفا از ریش استفاده کند و تمامی ریشداران حکومتی آمریکا، کانادا، اروپا، آمریکای جنوبی، اتحادیه اروپا و سایرین خواهند دانست مردمی که سر ریش آنقدر بازی در میاورند حتما یکجای تفکرشان میلنگد!