عیب و ایراد دعواهای ناسیونالیستی و نژادی در این هست که خیلی دعواهای تک بعدی دور و درازی هستند. کسی فکر نمیکنه به اینکه به جای دعواهای ناسیونالیستی و نژادی باید بره بدنبال اینکه قشر همفکر خودش رو پیدا بکنه و با اونها کار مثبتی بکنه؟ کسی فکر نمیکنه که بخش بزرگی از حقیقت قربانی دعواهای ناسیونالیستی و نژادی میشه؟ کسی دقت نمیکنه که توی همین کشور ما چقدر کتابهای ترجمه شده از نویسندگان خارجی زبانی چاپ شده که با ملت ما همفکر بوده اند و شاید خودشون هم بسیار از ظلم ظالمان زمان خودشون لطمه خورده اند تا به اون دیدگاه مشابه ما رسیده اند؟ یا شاید حتی مهمتر! آدمهایی بوده اند که توانسته اند به عمق یک مساله بشری پی ببرند که ما هم از اون رنج میبرده ایم؟ مگه همه این کتابها در همین کشور خودمون به زبان فارسی چاپ نمیشه؟ حداقل میتونیم به زحمت اونهایی که این کتابهای بسیار عمیق و پخته رو که بهترین آثار ادبی دنیا هستند احترام بگذاریم و تلاش کنیم اونها رو در کشور خودمون به رسمیت بشناسیم به عنوان قشر فرهیخته ای که به فرهنگ ما کمک کرده اند. هر کسی هم اگر خواست با دیدگاههای کورکورانه و تندرویهای خودش کار اون آدمها رو بی ارزش کنه مسلما شکست خورده چون این کتابها در کشور ما به کور چشم همه اون آدمهای مستبد داره چاپ میشه.