"سلامت اجتماعی" و "امراض اجتماعی" دو مسئله ای هستند که با توجه به تاریخ هزاران ساله بشر از هم قابل تفکیک هستند. به عنوان مثال واضح هست که احمدی نجاد به هیچ عنوان بدنبال ایجاد یک جامعه سالم نیست! در یک جامعه ناسالم هرکی ریاضی بلد نیست میره دنبال گزیدن هرکی ریاضی بلده. کسی که فلسفه بلد نیست میره دنبال گزیدن کسی که فلسفه بلده. کسی که از هنر بی بهره هست میره دنبال گزیدن کسی که از هنر بهره ای داره. در مورد "تضادهای اجتماعی" چی؟ یعنی در مواردی که خواسته های دسته های متفاوتی از مردم با هم در تضاد قرار میگیره چی؟ تضادهای اجتماعی چه در ایران و چه در کل دنیا من جمله مسائل شناخته شده ای هستند که دسته بزرگی از اونها از قبل قابل پیشبینی هست و سایر دسته های اونها مانند اونهایی که داعش ایجاد میکنه قابل پیشبینی نیستند، و خطرات بسیاری رو برای جوامع ایجاد میکنند. در کشور ما با ایجاد محدودیت های مفرط برای افراد از برخی تضادهای اجتماعی جلوگیری میشه اما خوب خود همین محدودیت های مفرط کشور رو از پیشرفت باز میداره و کشور رویکرد مناسبی برای "ایجاد" یک نتیجه مثبت و یا کنار آمدن با "عواقب طبیعی" این تضادها نداره. چیزی که همه میدونن اینه که ایران در زمینه دست و پنجه نرم کردن با این تضادها پختگی لازم رو نداره و دیدگاه "دین" هم در قبال این تضادها دو نوع هست. "دیدگاه ساده دینی" و "دیدگاه دشوار دینی". در دیدگاه ساده دینی کلیه تضادها با دشمنی قابل حل هست چرا که عده ای در ازای این تضادها با هم در میفتند و در نهایت با توجه به "سنتهای الهی" نتایج بلند مدت این تضادها دیده میشه. دیدگاه دشوار دینی چیزی شبیه همون"یخرجونهم من النور الی الظلمات" و یا "یخرجونهم من الظلمات الی النور هست". به علت تنبلی مفرط نسل بشر دیدگاه پیچیده و دشوار دینی دیگر در سطح جوامع چه ایرانی و چه غیر ایرانی (مثلا کانادایی) قابل قبول نیست و تضادهای اجتماعی با نزاع حل میشه. حل کردن تضادهای اجتماعی با نزاع نشان دهنده یک جامعه ناسالم هست که با وجود ناسالم بودن همچنان قدرت حکومتی خودش رو حفظ میکنه. خب دیگه، این حرفهای پیچیده بسه. باید برد دنبال اینکه ببینم به خاطر این دیدگاههای پیشرفته و پیچیده باید با کی نزاع کنم!