یکی از ایرادات اصلی دیدگاه جریان اصلاحات این هست که به همه چیز به دیدگاه ابزاری نگاه میشه. افرادی که بتونن به عمق اهمیت موضوعات پی ببرند در اصلاحات بسیار کم هستند و امکان پی بردن به عمق اهمیت مسائل رو هم به نوعی مسخره یا بی اهمیت میشمارند. همیشه ایستا هستند و گام مهمی رو به جلو بر نمیدارند. درسته که در زمینه های دیگر مانند هنر این جریان موفقیتهای چشمگیری داشته. اما ایرادش این هست که بعدا همون پیشرفت هنری هم محدود به عده خاصی بوده و استفاده ابزاری ازش کم صورت نگرفته. پشتوانه فکری که یک جریان دسته اول سیاسی نیاز داره در اصلاحات موجود نیست و متاسفانه این جریان فکری دچار سردرگمی و پوچ گرایی افراطی شده. جا داره به همین فکر کنند که فرصت زندگی کوتاه و غنیمت است و در همین فرصت کوتاه باید بیشترین بهره را با استفاده از امکانات و توانایی ها کسب کرد.