در روزنامه بود

خیلی خب دیگه. بخش در روزنامه بود امروز رو با یک چیز خیلی پیچیده تر شروع میکنم که معمولا نه در مملکت اصولا به زندگی شخصی افراد جامعه مربوط میشه و نه مردم در جامعه بهش اهمیت میدن. در روزنامه بود که آقای هاشمی رفسنجانی گفته که نظر امام رو در مورد قطعنامه 598 که یه چیزی بوده علاوه بر اون چیزهایی که امام علنا میگفته به کسی نگفته. البته وقتی میگیم امام این شهرت ایشون هست. کاملا ملتفتم که در مملکت خیلی ها حال نمیکنن به آیت الله خمینی یا همون آقای خمینی یا سایر چیزهایی که میشه به ایشون گفت (ره)، بگن امام. خلاصه اینکه در مورد قطعنامه 598 مسئله اساسی این هست که تا چه حد این قطعنامه ضمانت اجرایی داره؟ یا داشته؟ مثلا در یک زمانی روی کاغذ نوشتن که جنگ تموم شد و اینها و ... اما مگر میشه تصور کرد که جنگی اتفاق نیفتاده بوده؟ چرا این برای آدمهای عادی در مملکت مهمه؟ چون مردم مسلما دوست ندارن بمب بزنن به خونشون قطع نخاع شن. خب حالا جنگ چه مضراتی برای یک کشور داره؟ مضراتی از جمله مشکلات اقتصادی، امنیتی، معیشتی و ... همه ما ها یعنی ایرانیها ملتفتیم که تو دنیا خیلی مارو تحویل نمیگیرن. مثلا تو فرودگاه تو شرتمون رو هم میگردن در صورتی که تو شرت همه رو نمیگردن. بعدش هم باید احتمالا به خاطر اینکه توی شرتمون رو هم میگردن از مامورین فرودگاه خارجی تشکر کنیم چون احتمالا اون کار برای امنیت خودمون خوب بوده. خودمون هم که حال و حوصله این خراب شده رو نداریم. حال و حوصله تحمل همدیگر رو هم که نداریم. یک نکته خیلی جالب در مورد جنگ این هست که صدام حسین و بن لادن و سایرین که در ابتدا اسلحه به دست با آمریکا دوست بودن، بعدا مورد خشم آمریکا قرار گرفتند و بهشون حمله شد و کشته شدن. اما مگر آمریکا و سایر کشورهای غربی زمان جنگ ایران و عراق از عراق حمایت نکرده بود؟ مگر همونها بعدا دود تو چششون نرفت سر یازده سپتامبر و غیره؟ مگه خود اونها بعدا وارد جنگ نشدند با همونهایی که خودشون گنده کرده بودند؟ در زمان ریاست جمهوری اوباما بن لادن که در عملیاتی کشته شد. ضمنا با ایران هم روابط کمی بهبود پیدا کرد. حالا چند سال گذشته از جنگ؟ هنوز هم شرایط طوری نیست که بشه گفت ایران میتونه به سادگی با غرب کنار بیاد. همه این کنار نیومدن هم به غرب مربوط نمیشه. همه اش هم به ایران مربوط نمیشه. مذاکره کنندگان آمریکایی با ایران هم که در روزنامه بود که یا دارن استعفا میدن یا دچار شکستگی شدن. یا سرما خوردن. یا ابولا گرفتن یا حزب اللهی شدن. خلاصه این وضعیت نشد. این آقایون صدام و بن لادنی که توی دنیا برای ما و این و اون شاخ و شونه میکشید توی دنیا، به واسطه چه قدرتی؟ چه نیروهایی؟ چه احزابی؟ چه اساتید دانشگاهی؟ چه مفت خورایی؟ چه جفنگیاتی؟ چه آشغالهایی؟ چه آدمهایی صرفا شرروری؟ به واسطه چی در دنیا اونقدر شاخ بود؟ مگه همه اون آدمها بعد از جنگ ایران و عراق از دنیا برچیده شدن که بشه گفت میشه قطعنامه 598 رو کاملا جدی گرفت؟