یک شخصیت مجازی داشتیم به نام سماواتی که هروقت معلم بدون لیست سر کلاس میومد مثلا معلم جایگزین موقت، ازش به عنوان شخص خاطی استفاده میکردیم. یه بار معلم انشا به یه پسره ته کلاس گیر داد که کیه داره تو کلاس شلوغ میکنه؟ این معلم انشا هم همون معلم انشایی بود که من یه انشا رو براش دوبار خونده بودم و یه بار بهم هفده داده بود و یه بار بهم نوزده! خلاصه گیر داد که کیه داره شلوغ میکنه. همکلاسی ما گفت سماواتی! گفت سماواتی کیه؟ دو سه بار داد زد سماواتی! سماواتی! کسی جواب نداد! بعد به پسره گفت سماواتی رو نشون بده! پسره گفت سماواتی غایبه! معلم گفت چی؟ غایبه؟ بعد با لگد افتاد دنبال پسره و لگدش هم خورد زیر نیمکتشون و پاش درد گرفت. پسره هم که لگد دیده بود از روی همه میزا دوید و از کلاس رفت بیرون! چندین بار به این معلم توپ آلومینیومی از پشت به تخته وقتی داشت روی تخته مینوشت پرتاب شد. چند بار وقتی داشت چرت میزد بچه ها محکم میکوبیدند روی میز و برق از سه فاز کله اش میپرید. چندین بار در انشاهایمان مطالبی را از اشخاصی مانند علی دایی و کریم باقری و یورگن کلینزمان و پیتر اشمایکل استفاده کردیم. من و یکی از همکلاسی هایم تحت نام کریم باقری یک بار از کلاس خارج شدیم! به هر حال هیچکدام از مطالبی که ما از این افراد نقل کردیم صحت نداشتند چرا که اکثرشان جملاتی حکیمانه بودند که خودمان نوشته بودیم.